تَوَلّي.

[ ت َ وَل لی ]

(ع مص)

ولی ساختن.

|| ولایت راندن.
حکومت نمودن.

|| به خود گرفتن کاری را.

|| به کار کسی قیام کردن.

|| به گردن کردن کار را.
یقال: تولی الامر; ای تقلده.

|| برگشتن.
برگشتن و روی بگردانیدن و با «عن» متعدّی شود.
منه قوله تعالی: و تولّی عنهم.

|| دوستی داشتن با کسی.
و منه قوله تعالی: و من یتولّهم منکم.

تولّی.

[ ت َ وَل لا ]
(ع اِ)

دوستی.
یقال: انه لبین التولی.